In het kader van het project ‘are you talking to me’ spraken we Abbie Chalgoum. Hij staat voor de klas en is acteur. Hij is geboren in Marrakesh en opgegroeid in Venlo. Momenteel woont hij in Heemstede.
Steekproef
Vandaag vertelt hij ons over zijn strijd tegen discriminatie. Abbie las op Twitter een bericht over de discriminatie van een islamitisch echtpaar. Ze werden steeds geweigerd voor een huurwoning. ‘Ik stuurde een reactie en werd vervolgens benaderd door de Groene Amsterdammer. Ze vroegen of ik mee wilde werken aan een steekproef om discriminatie op de woningmarkt te onderzoeken. Voor de steekproef reageerde ik met twee identieke profielen: Jan en Mohammed. Ze hadden precies hetzelfde CV en reageerden op dezelfde particuliere woningen in Amsterdam. Wat kwam eruit? Makelaars accepteerden de wens van verhuurders om de woning niet aan buitenlanders te verhuren.’
Abbie deed mee aan het onderzoek omdat hij zich herkende in het verhaal van het islamitisch echtpaar. Zelf reageerde hij op meer dan dertig woningen die verhuurd werden door een makelaar. Keer op keer kreeg hij een afwijzing of werd er überhaupt niet op zijn mailtje gereageerd. Uiteindelijk besloot hij het zijn vriendin te vertellen. Zij schreef een mailtje uit haar eigen naam en werd gelijk uitgenodigd voor een bezichtiging.
‘De grond zakte onder mijn voeten vandaan. Ik schaamde mij zo erg. Ze kennen mij helemaal niet. Het is heel vernederend om afgewezen te worden vanwege je naam.’
Abbie besloot zelf naar de bezichtiging te gaan. ‘Als ze me zien en horen, zijn ze vast geïnteresseerd. En inderdaad, als je er eenmaal bent lukt het wel.’
De woningmarkt is niet het enige terrein waar Abbie discriminatie heeft ervaren. ‘Dit was niet nieuw voor me, ook op de arbeidsmarkt gaat het er zo aan toe. Ik stuurde meer dan zestig mailtjes om te solliciteren. Het begon dichtbij Venlo, maar uiteindelijk mailde ik werkgevers door heel Nederland. Ik kreeg misschien tien mailtjes terug. Van de rest hoorde ik nooit iets. Mijn zus zei: “verander anders je naam. Maar dat wilde ik gewoon niet.”’
Er moet iets veranderen
Na de steekproef van de Groene Amsterdammer was Abbie bang dat er niets met de uitkomsten gedaan zou worden. ‘DENK stelde gelijk Kamervragen en diende een motie in om discriminatie aan te pakken, maar die motie haalde het niet. Mijn vertrouwen zakte helemaal weg.’
Nu is Abbie in gesprek met PvdA en D66 die het serieus willen gaan oppakken. ‘Maar het duurt allemaal zo lang.’
Abbie is stellig als het gaat om de oplossingen. ‘De overheid kan er iets aan doen! Zeker de Tweede Kamer kan er iets aan doen. Zij kunnen namelijk wetsartikelen schrijven. Ook zouden ze steekproefsgewijs kunnen controleren of er gediscrimineerd wordt en dan boetes uitdelen. Er zijn veel mogelijkheden, zowel landelijk als lokaal om iets te doen tegen discriminatie. Begin bij gemeenten, maar je kan niet veel veranderen op lokaal niveau als ze landelijk niets willen.’
Weerbaarder worden
Abbie staat in het dagelijks leven voor de klas. Hij ziet daar ook dat sommige leerlingen geen stageplek kunnen krijgen, terwijl andere, meestal autochtone leerlingen juist snel en moeiteloos een stageplek kunnen vinden.
‘Uiteindelijk word je zelf wat weerbaarder en strijdbaarder. Ik weet hoe ik ermee om moet gaan, ik laat me niet meer vernederen. Alleen maar beslissen op een naam, dat kan echt niet. Dat wil ik ook mijn leerlingen meegeven. Kinderen krijgen er vanaf jongs af aan al mee te maken. Het gaat dan juist om het trainen van leerlingen om weerbaarder te worden. Een mooi effect is dat leerlingen die nooit discriminatie hebben ervaren daardoor ook inzien dat het een groot probleem is. Ze kunnen elkaar helpen.’
Deel je verhaal
Ten slotte geeft Abbie nog mee:
‘Hou je verhaal niet alleen voor jezelf, vertel erover. Deel het op school, je werk en thuis. Zo wordt het herkenbaar. Blijf ervoor vechten, hoe vervelend het ook is. Ze doen dit niet vanwege je karakter, maar alleen vanwege je naam.’